Farkında olmadan
yaptığımız bayram yanlışlıklarından biriside bayram şekerleri, Bayram
arifesinde evlerden verilen bayram siparişlerinden biride ? çocuklar için şeker
al?. Görünen çocukların ayrıcalıklı olduğudur, ilk bakışta öyle anlaşılır.
Aslında öyle de olmalıdır. Ama nerde, çocuklar bayramların neşesi, gülü,
goncası, kokusu, neşvesidir. Bayramlar çocuklar için daha özel, daha heyecanlıdır,
çocuklar bayramı daha fazla hak ederler. Uygulamaya bakın bayramda evlere iki
tür şeker alınır, biri misafir şekeri, diğeri çocuk şekeri, çocuk şekerleri
ucuzdur, kalitesi düşüktür. Neden çocuklara adi şeker alırız, herkesin göz
bebeği evlatlarına bayramlık diye dağıtırız. Büyüklere çikolata, çocuklara adi
şeker doğrumu, her şeyimiz riya, gösteriş, bayramlarımızda, seyranlarımızda hep
desinler. İşin özünde değiliz sözündeyiz. Neden en iyisini, bütün
samimiyetiyle kapımıza gelip, bayramımızı kutlayan çocuklara vermeyiz. Neden
büyükleri misafir odasına alırız ağırlarız da çocukları kapıdan gönderiz.
Çocuklar misafir değil mi? Adet mi, görgümü, alışkanlık mı, ne olursa olsun
gelin bu yanlışlığı düzeltelim bayramlarda evimizde ucuz pahalı tek şekerimiz
olsun büyüğe de küçüğe de ondan verilsin hatta daha iyisi çocukların olsun.
Çocuklar bizim her şeyimiz. Kapımıza gelen her çocuk emanettir, bereketi bol,
saf gönüllü misafirdir. Çocukluğumda hatırlarım üzüm, dut, kınalı şeker
dağıtılırdı ama leblebi ve kâğıtlı şeker veren evler bütün çocukların dilinde
olurdu, kâğıtlı şekerin hatırına o eve birkaç kez bayramcı giderdik kapıdaki
ev sahibi bizi tanır ama gönlümüzü kırmaz tekrar tekrar hediyemizi verirdi.
Bugün hepimizin bunun gibi seçicilikte bir anısı vardır. Nerde eski bayramlar
der başlarız anlatmaya ama rutin olanı değil farklı olanı anlatırız bu farkın
en unutulmazı çocukların gittikleri kapıda gördükleri değerdir. Televizyonda
bir programda Eski milli eğitim bakanlarından Vehbi Dinçerler in hayatı
anlatılıyordu Vehbi beyi annesine sordular. O kadar önemli bir cevap verdi ki
bütün annelere, babalara ve eğitimcilere ders olmalıdır. Diyordu ki. Ben Vehbi
yi çocukluğundan beridir hep büyümüş bir adam gibi gördüm, öyle konuştum,
sözlerini öyle değerlendirdim. Bu gün bakan oldu verdiğim değerde değişen bir
şey yok. Zaten öncesinde de benden bakan gibi değer görüyordu der.
Kişilik gelişiminde
önemli bir faktör çocukların çevreden gördüğü sevgi, ilgi ve değerdir. Çocuklara
kimlik kazandırır. Çocuklar, iyi kötü hiçbir şeyi unutmazlar hele verilen
değeri asla o masum yüreklere bir verir bin alırsınız. Çocukluğumda bana gülen
yüzleri hiç unutmam. Öğretmen okulu birinci sınıfındayım ne zaman gelsem
Darende nin eski öğretmenlerinden rahmetli Hamit Taşpolat, bana hep öğretmenim
der beni öğretmen gibi görürdü, çok mutlu olurdum, hep rahmet okurum mekânı
cennet olsun.
Bir komşum bayramda
çocuklar için balık kraker, kek, almış çocuklara dağıtıyor bir gelen bir daha
geliyor. Onun kapısı bayram yeri, bizim eve gelen çocuk yok.
Muhabbeti artıran hediye, illaki
maddi bir şey olmaya bilir, bir selamda bir tebessüm de hediyedir. Önemli olan
gönülden verebilmedir.