Seçim bitti, geçim kaldığı yerden. Artık geriye değil ileriye bakacak herkes. Kazanan da kazanamayan da; oy veren de vermeyen de? Kimi gönüller kırık, kimi mesrur, kimi buruk olacak. Öyle böyle geldi geçti işte. Şimdiden yeni seçimlere kadar hem gidenin hem gelenin yorumları, değerlendirmeleri, hesapları yapılacak. Bütün bunlar vatandaşlık gereği olacaklar. Yeterince oyalandık. Oy saydık, oy verdik, oy topladık. Oyun bitti. PERDE!...
Bu
devran da sayılıdır. Hem kazanan hem yarışı kaybedenler için. Zaman dost
edinmenin, dost biriktirmenin zamanıdır. Dost harcamanın değil. Ben yaptım
oldubitti çılgınlığı yalnızca bir şımarıklıktır. Her kim dahi başkan ola o dahi
mağrur olup aldanmaya.
SON KARARI ALLAH BİLİR.
Geçirdiği
kaza sebebiyle tedavisi süren hemşerimiz zarif insan sanatçı Kenan Işık, çok
değil kazadan bir gün önce asansörde karşılaştığı bir dostuna; ?Nasıl bu kadar
ağarttın bu saçları?? demek yerine; ?Saçlarının rengi ne güzel olmuş. Boyayla
mı açtırdın yoksa?? demiş. Yoğun iş temposu, televizyon programları diye
dertlenen dostuna: ?yorma o kadar kendini, ölümlü dünya? der Kenan Işık.
Şimdilik joker haklarını kullanıyor. Son kararın sahibi hükmü verene kadar
yarışma da sürer yaşama da?
ALGI MI ALINGANLIK MI?
Deriz,
duyarız ya da zannederiz: ?Beni mi kastediyorsunuz?? ?Beni mi dinliyorsunuz??
?Beni mi seçiyorsunuz?? ?Beni mi seviyorsunuz?? ya da ?Beni sevmiyor musunuz??
soruları bizim hassasiyetimizin gereğidir. İsim verilsin verilmesin bir
yerlerde konuşulur, yazılır, çizilir. İçimizden beni kastediyorlar dediğimiz
olmaz mı? Olur. İyisine de, kötüsüne de; eğrisine de, doğrusuna da üzerimize
alırız, alınırız. Çünkü bir yönümüz her ne kadar batıda olsa ardımız, arkamız
doğudur. Tıpkı İstanbul gibi. Bir ayağı Avrupa?da bir ayağı Asya?da olan bir
köprüyüz. Hâlâ en kuvvetli tarafımız doğulu tarzımız. Severiz, küseriz, kırılırız.
Sıcakkanlıyız, duygusalız biz. Abartmak dahi bize çok yaraşır.
KESİLMEYEN KARPUZ
Dediğimiz
ama yapmadığımız sözler vardır. Kalıp sözlerdendir. Dilimize dolaşır mı yaraşır
mı bilemem; -Kalsaydınız bir şeyler yerdik. Erken ayrılana; -Daha karpuz
kesecektik? gibi muzipçe ve hiç kimsenin de ciddiye almadığı bir cıvık çıkış.
Misafir oysa senden sıkılmış kaçış peşinde. O karpuz hiç kesilmemiştir. Sululuk
işte. Karpuz gibi hem de bayağı suluca. Tamam kalıyorum. Kes şu karpuzu diyen
de çıkmamıştır. Bazıları da ?hacılar teklifi? der. At, deve gibi binitlerle hac
yolculuklarından kalma bir deyimdir. Deve sırtında azığını yiyen bir hacı diğer
arkadaşını yemeğe çağırır ama gelesi değil. Nasıl gelsin ki? O da deve üstünde.
İşte hacılar teklifi sözü buradan gelir. Yoksa Darende Hacılar Mahallesinden
değil. Kısmıkların yüzüne vurulsa da değişen bir şey olmaz. Cimrilik hastalığı
zordur.
BAŞKALARI YAPAR SATAR BİZE DE HAVASI
KALIR.
-Vallahi
sarıda geçtim memur bey. Kırmızıyı takmayan milletiz biz. Hızla gücümüzü
gösteriyor olmamız kendimiz tatmin mi, teselli mi? Orası herkesin kendine
kalmış. Arabası ile telefonu ile hava atmak ilkelliği sürüyor hem de son sürat.
Bizim bize benzediğimiz yani tam bizlik bir toplumsal, kurumsal bürokratik bir
alışkanlığımız daha var ki her yerde özellikle resmi kurullarda ne yaygındır
ama: Araplarda söylenen şekli :?Külliyevm içtima, amel mâfiş.? (İçtima yani
brifing; mâ-fîşey?in galatı ise mâfiş) Anlamı: Bütün gün toplantı, iş, eylem
elde var sıfır. Bunu da şöyle bir ön yargı kalıbına dökmüşüz biz Türkler: Bir
şeyin yapılmasını istemiyorsan komisyonlara havale edeceksin.
?VE KUTLAMA
Asiller
idare eder. Acizler şikayet eder. Basitler iftira eder. Kimileri beddua eder,
kimileri havale eder; zavallılar da haset eder. Hasetliğin gereği yok. Seçilen
MEMLEKETİN BAŞKANLARINI KUTLUYORUM. Mevlana diyor ki: ?Ne kutludur o kişi ki,
yoldaşı haset değildir.? Darende Eser?i bekliyordu. Geldi. Şimdi eserleri
bekliyoruz kendilerinden. Dualarımız memleketimizin hayrı ve Aziz Milletimizin
bekası içindir.
